کفاره شکستن قسم

یا ده فقیر را سیر کند، یا بر آن ها لباس بپوشاند، و اگر توانایى بر این ها نداشته باشد ،باید سه روز روزه بگیرد.

قسم شرعی دارای شرایط ویژه ای می باشد ، از جمله اینکه :
1. از روى قصد و اختیار قسم بخورد، بنابراین قسم خوردن بچّه و کسى که مجبورش کرده اند ، درست نیست. همچنین اگر در حال عصبانى بودن بدون اراده و قصد قسم بخورد.
2. کارى را که براى انجام آن قسم مى‏خورد ، باید حرام و مکروه نباشد . کارى را که قسم بر ترک آن مى‏خورد ، واجب و مستحب نباشد . اگر براى انجام کار مباحى قسم مى‏خورد ، باید ترک آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد، همچنین اگر قسم براى ترک کار مباحى مى‏خورد ، باید انجام آن در نظر مردم بهتر از ترکش نباشد.
3. به یکى از نام هاى خداوند قسم یاد کند ،خواه نامى ‏باشد که به غیر ذات مقدّس او گفته نمى‏شود، مانند «خدا» و «اللَّه» یا نامى که به غیر او نیز گفته مى‏شود، ولى از قرائن معلوم است که مقصودش خداست، بلکه اگر به نام هایى قسم یاد کند که بدون قرینه, خدا به نظر نمى‏آید، ولى او قصد خدا را کند، بنابر احتیاط واجب باید به آن قسم عمل کند.
4. قسم را باید به زبان بیاورد.
5. عمل کردن به قسم براى او ممکن باشد . اگر موقعى که قسم مى‏خورد، ممکن باشد، ولى بعداً عاجز شود یا مشقّت شدید داشته باشد، از همان وقت که چنین شده ،قسم او به هم مى‏خورد.(1)
با توجه به شرایطی که در بالا ذکر شد، اگر آنچه برای آن قسم خورده است ،از نظر شرع امر پسندیده ای باشد (صحبت نکردن با دوست و غذای خاصی را نخوردن ،به خودی خود نمی تواند امر پسندیده شرعی باشد) و در موقع قسم خوردن به گونه ای عصبانی نبوده که از حالت اختیار خارج شده و ناخواسته کلامی را بر زبان جاری کرده باشد، باید به قسم خود عمل کند. هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت کند، باید کفّاره بدهد