سیستانی: مخیّر است نماز را فرادی تمام کند یا این که همراه امام به قصد قربت مطلقه به سجده رود و بعد در حال ایستادن تکبیر را به قصد اعم ّ از تکبیره الإحرام و ذکر مطلق تجدید کرده، نماز را به جماعت بخواند یا برای رسیدن به رکعت بعد نماز را قطع کند.
وحید : باید با امام به سجده برود و رکعت بعد امام را رکعت اوّل خود قرار دهد ، و بنابر احتیاط واجب بعد از متابعت امام بایستد ، و تکبیر را به قصد قربت مطلقه ـ اعمّ از تکبیرة الاحرام و ذکر ـ بگوید.
مکارم : اگر به رکوع امام نرسد نمازش را بطور فرادی تمام کند و بنابر احتیاط واجب اعاده نماید، همچنین اگر شک کند به رکوع امام رسیده یا نه
زنجانی : بنا بر احتیاط باید نماز را به صورت فرادی تمام کند.
صافی، گلپایگانی : بنا بر احتیاط واجب باید بایستد تا امام برای رکعت بعد برخیزد.
مظاهری: باید نماز را فرادی تمام کند ولی می تواند نماز را بشکند و رکعت بعد اقتدا کند.
فاضل : مى تواند نیّت فرادى کند یا صبر کند تاامام براى رکعت بعد برخیزد و آن را رکعت اوّل نماز خود حساب کند. ولى اگر برخاستنامام به قدرى طول بکشد که نگویند این شخص نماز جماعت مى خواند، باید نیّت فرادىنماید.
خوئی ، تبریزی : بنا بر احتیاط واجب باید قصد فرادی بنماید.
بهجت : می تواند نیّت فرادی کند یا می تواند صبر کند تا در رکعت بعد، به امام ملحق شود؛ و در صورت ملحق شدن، تکبیر دیگر لازم نیست.
1